Το έργο τέχνης μας βυθίζει σε μια τραχιά, ατίθαση ερημιά. Ένα ορμητικό ρεύμα νερού πέφτει σε ένα βραχώδες φαράγγι, η αφρώδης λευκή επιφάνεια του οποίου έρχεται σε έντονη αντίθεση με τους γύρω γήινους τόνους. Ο καλλιτέχνης αποτυπώνει αριστοτεχνικά την ωμή δύναμη της φύσης. Μπορεί κανείς σχεδόν να ακούσει την ορμή του καταρράκτη και να νιώσει την ομίχλη στο πρόσωπο. Ο ουρανός από πάνω είναι ένας δραματικός καμβάς από στροβιλιζόμενα σύννεφα, που υποδηλώνουν μια επικείμενη καταιγίδα και προσθέτουν μια αίσθηση προαίσθησης.

Η σύνθεση τραβάει το βλέμμα από το προσκήνιο, όπου κυριαρχεί το ταραγμένο νερό, στα μακρινά βουνά, οι κορυφές των οποίων είναι τυλιγμένες σε ένα πέπλο ομίχλης. Η χρήση του φωτός και της σκιάς είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική, δημιουργώντας βάθος και τονίζοντας την υφή των βράχων και την κίνηση του νερού. Οι πινελιές φαίνονται ενεργητικές, αντικατοπτρίζοντας την ενέργεια της ίδιας της σκηνής. Είναι μια ισχυρή υπενθύμιση της υπέροχης ομορφιάς και των ατίθατων δυνάμεων της φύσης.