งานศิลปะนี้ทำให้เราดื่มด่ำกับความรกร้างว่างเปล่าที่ขรุขระและไม่เชื่อง กระแสน้ำไหลเชี่ยวผ่านหุบเขาหิน โดยพื้นผิวสีขาวเป็นฟองนั้นตัดกันอย่างรุนแรงกับโทนสีเอิร์ธโทนโดยรอบ ศิลปินจับภาพพลังดิบของธรรมชาติได้อย่างเชี่ยวชาญ เราแทบจะได้ยินเสียงคำรามของน้ำตกและสัมผัสหมอกบนใบหน้า ท้องฟ้าด้านบนเป็นผืนผ้าใบที่น่าทึ่งของเมฆวนที่บ่งบอกถึงพายุที่ใกล้เข้ามาและเพิ่มความรู้สึกถึงลางสังหรณ์

องค์ประกอบดึงดูดสายตาจากเบื้องหน้าซึ่งน้ำที่ปั่นป่วนครอบงำ ไปจนถึงภูเขาที่อยู่ห่างไกล ซึ่งยอดเขาถูกปกคลุมไปด้วยม่านหมอก การใช้แสงและเงาได้ผลเป็นพิเศษ สร้างความลึกและเน้นพื้นผิวของโขดหินและการเคลื่อนไหวของน้ำ รอยแปรงดูมีพลัง สะท้อนถึงพลังของฉากนั้นเอง เป็นเครื่องเตือนใจอันทรงพลังถึงความงามอันสูงส่งและพลังที่ไม่ถูกควบคุมของธรรมชาติ