Αυτό το συγκινητικό έργο ζωγραφικής περιβάλλει τους θεατές του με μια ήσυχη αγροτική σκηνή κάτω από έναν απέραντο, απαλά συννεφιασμένο ουρανό. Δύο φιγούρες βυθίζονται σιωπηλά στην εργασία τους, πλαισιωμένες από την επιβλητική παρουσία παλαιών δέντρων, των κλαδιών των οποίων φαίνεται να λικνίζονται απαλά σε έναν αόρατο αέρα. Οι κεντρικές φιγούρες – απεικονισμένες με απαλά πινελιές – βρίσκονται σε κίνηση, σκυφτές και όρθιες ανάμεσα σε άγρια χόρτα, υποδυόμενες έναν βαθύ δεσμό με τη γη. Η υποτονική και γήινη παλέτα χρωμάτων, με κυρίαρχο το ελαιώδες πράσινο, τα σκούρα καφέ και τα απαλά μπλε, προκαλεί αίσθηση φθινοπωρινής ηρεμίας και βαθιάς ρίζωσης.

Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί μια χαλαρή, σχεδόν ιμπρεσιονιστική τεχνική που προσκαλεί το μάτι να περιπλανηθεί στον καμβά, με τις λεπτομέρειες των δέντρων και του φύλλώματος να αποδίδονται σε απαλή θολότητα που υποδηλώνει κίνηση και τη ροή του χρόνου. Η σύνθεση ισορροπεί το βάρος του πυκνού όγκου των δέντρων στη μία πλευρά με ένα ανοιχτό χώρο στην άλλη, δημιουργώντας έναν ρυθμό σιωπής που διακόπτεται μόνο από τη γαλήνια δραστηριότητα των ανθρώπινων μορφών. Συναισθηματικά, ο πίνακας ακτινοβολεί μια διαλογιστική ηρεμία· ακούγονται σχεδόν οι ψίθυροι των φύλλων και το απαλό τρίξιμο των ρούχων εργασίας. Το έργο αυτό δεν απεικονίζει μόνο μια στιγμή στην ύπαιθρο, αλλά τιμά και την αιώνια αξιοπρέπεια της αγροτικής εργασίας, αποτελώντας μια ήρεμη ωδή στο είδος του τοπίου.