ภาพนี้สื่อถึงบรรยากาศชนบทที่เงียบสงบ ภายใต้ท้องฟ้ากว้างใหญ่ที่มีเมฆปกคลุมอย่างอ่อนละมุน ตัวภาพมีสองบุคคลที่จมอยู่กับการทำงานของตน ถูกล้อมรอบด้วยโคนต้นไม้เก่าใหญ่ที่กิ่งก้านโอนเอนไปตามลมที่มองไม่เห็น ตัวบุคคลตรงกลางวาดด้วยลายเส้นแปรงที่อ่อนโยน กำลังอยู่ในท่าก้มและยืนท่ามกลางหญ้าป่า แสดงถึงความผูกพันลึกซึ้งกับผืนดิน พาเลทสีที่เน้นสีเขียวมะกอก สีน้ำตาลหม่น และสีน้ำเงินอ่อน สร้างบรรยากาศสงบเงียบเหมือนฤดูใบไม้ร่วงและความรู้สึกมั่นคง

ศิลปินใช้เทคนิคการทาสีแบบหลวม ๆ ใกล้เคียงกับแบบอิมเพรสชันนิสม์ เชื้อเชิญให้สายตาไหลลื่นไปบนผืนผ้าใบ รายละเอียดของต้นไม้และใบไม้ถูกวาดในลักษณะที่ดูเบลอ เหมือนจะบอกเล่าการเคลื่อนไหวและการผ่านของกาลเวลา องค์ประกอบภาพจัดสมดุลความหนาแน่นของกลุ่มต้นไม้ด้านหนึ่งกับพื้นที่เปิดโล่งให้สายตาได้พักผ่อน สร้างจังหวะของความเงียบที่ถูกขัดจังหวะโดยการเคลื่อนไหวอันนุ่มนวลของบุคคล ความรู้สึกจากภาพส่งพลังแห่งความสงบที่ชวนให้ใคร่ครวญ ราวกับได้ยินเสียงใบไม้กระทบกันและเสียงผ้าเสื้อที่เคลื่อนไหวอย่างนุ่มนวล ผลงานนี้จับภาพช่วงเวลาหนึ่งในชนบท และยกย่องเกียรติของแรงงานในท้องถิ่นอย่างเงียบ ๆ