Αυτή η ποιμενική σκηνή ζωντανεύει με έναν ήσυχο παλμό ζωής και γήινους τόνους, αποτυπωμένους με ευαίσθητο αλλά επίτηδες στοχευμένο πινέλο. Στο προσκήνιο, μια ζωντανή κόκκινη αγελάδα βόσκει ήρεμα δίπλα σε έναν μικρό, περίεργο γάτο, ενώ μια γυναίκα κοντά της εμφανίζεται απαλά περιγραμμένη με ήπιες πινελιές, εκφράζοντας μια ταπεινή ανθρώπινη παρουσία δεμένη με τη φύση. Η σύνθεση ισορροπεί ανάμεσα στην οικεία εστίαση στην αγελάδα και τη μορφή της γυναίκας, και σε ένα βαθύτερο τοπίο που εκτείνεται σε απαλά λοφώδη χωράφια, όπου μακρινοί εργάτες σκουπίζουν ή καθαρίζουν κάτω από ψηλά, λεπτά δέντρα που διαπερνούν τον εκτενή ουρανό.

Η παλέτα χρωμάτων είναι πλούσια αλλά ήπια — οι ζεστοί κοκκινωποί και ώχρες χρωματισμοί της αγελάδας έρχονται σε αντίθεση με τα φρέσκα πράσινα του γρασιδιού, κάτω από έναν ουρανό με αποχρώσεις μπλε και λευκών νεφών. Αυτή η αντιμετώπιση, χαρακτηριστική της μετα-ιμπρεσιονιστικής ματιάς στα τέλη του 19ου αιώνα, συνδυάζει το συναίσθημα και την πραγματικότητα, καλώντας τον θεατή να νιώσει τον αργό ρυθμό της αγροτικής ζωής. Οι πινελιές ποικίλλουν από την τραχιά υφή των δέντρων έως τις ομαλές επιφάνειες των μορφών, προσθέτοντας βάθος και απτική ποιότητα. Ο πίνακας μεταφέρει σε πιο ήσυχους καιρούς, προκαλώντας μια απαλή γαλήνη και μια λεπτής έκτασης γιορτή της καθημερινής ομορφιάς της υπαίθρου.