Αυτή η εκφραστική ζωγραφιά αποτυπώνει μια ήσυχη ποιητική αγροτική σκηνή με ανθρώπινη παρουσία και τα ήρεμα πλάσματα της φύσης. Στο κέντρο της σύνθεσης, μια μορφή Βρετόνου φαίνεται να ασχολείται με μεγάλους γκρι βράχους, ενώ ένα ζεύγος χηνών σέρνεται κοντά. Η γήινη καφέ ενδυμασία του διαχέεται αρμονικά με ένα τοπίο γεμάτο πυκνά πράσινα και εκρήξεις φωτεινού πορτοκαλί και κόκκινου από τα στυλιζαρισμένα δέντρα πίσω του. Το φόντο διακοσμείται από ονειρικές, σχεδόν αφηρημένες στέγες χωριού που σκιάζονται ομαλά κάτω από έναν συννεφιασμένο ουρανό, προκαλώντας μια ήρεμη και στοχαστική μεσημεριανή ατμόσφαιρα.

Η τεχνική του Γκωγκέν είναι δεξιοτεχνική στην έκφραση της υφής και του βάθους με ευρείες, ορατές πινελιές που πυκνώνουν σε ορισμένα σημεία, δίνοντας στη σκηνή έναν απτικό χαρακτήρα. Η ζωντανή αλλά ελαφρώς απαλή παλέτα — χρυσές ώχρες, ψυχρά μπλε και πράσινα — συνυφαίνονται με τα ονειρικά σχήματα των δέντρων και των βράχων, δημιουργώντας μια σχεδόν σουρεαλιστική σύνθεση. Συναισθηματικά, ο πίνακας εκπέμπει μια ήρεμη αξιοπρέπεια και ειρήνη, έναν ύμνο στους ρυθμούς της αγροτικής ζωής της Βρετάνης. Ιστορικά, το έργο ανήκει στην πρώιμη μετα-ιμπρεσιονιστική περίοδο του Γκωγκέν, όπου πειραματίστηκε με τολμηρά χρώματα και συμβολικές αναπαραστάσεις, προαναγγέλλοντας τις μεταγενέστερες έργα του στην Πολυνησία. Η απομόνωση και οι απλοποιημένες μορφές της φιγούρας προσκαλούν σε προσωπική στοχασμό, ενώ η σύνθεσή του συνολικά είναι τόσο οικεία όσο και παγκόσμια.