Αυτό το έργο αποτυπώνει με ευαισθησία την ήρεμη ομορφιά ενός αγροτικού τοπίου κατά το ηλιοβασίλεμα, όπου το απαλό, διάχυτο φως λούζει τη σκηνή με μια απαλή λάμψη. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί χαλαρές αλλά σκόπιμες πινελιές, στρώνοντας διάφορες αποχρώσεις του πράσινου και του κίτρινου για να αποδώσει την πυκνότητα της βλάστησης και το φθίνον φως της ημέρας. Η σύνθεση ξεδιπλώνεται με ένα προσκήνιο από δέντρα και κήπους, τα σχήματα των οποίων σκιαγραφούνται με λεπτές πινελιές χρώματος και σκιάς, οδηγώντας το βλέμμα προς μια μακρινή σειρά σπιτιών που ησυχάζουν κάτω από έναν απέραντο, συννεφιασμένο ουρανό. Ο ουρανός αποδίδεται με μια υποτονική παλέτα μπλε, γκρι και λευκών αποχρώσεων, υποδηλώνοντας το τελευταίο φως της ημέρας που σβήνει.

Το συναισθηματικό αντίκτυπο είναι ήρεμη αναστοχαστική διάθεση· σχεδόν μπορεί κανείς να ακούσει το απαλό θρόισμα των φύλλων και τους μακρινούς ήχους της ζωής στο χωριό που σβήνουν. Η τεχνική του καλλιτέχνη, ριζωμένη στον ιμπρεσιονισμό, δίνει έμφαση στα παροδικά εφέ του φωτός και της ατμόσφαιρας αντί για τις λεπτομέρειες, προσκαλώντας μας να βιώσουμε την αισθητηριακή εντύπωση της στιγμής. Ιστορικά, το έργο αντικατοπτρίζει μια περίοδο κατά την οποία οι καλλιτέχνες στρέφονταν μακριά από τα αστικά κέντρα για να αποτυπώσουν τη γαλήνια γοητεία της υπαίθρου και τη φευγαλέα ομορφιά του λυκόφωτος.