Η σκηνή ξεδιπλώνεται με σιωπηλή ένταση. Ένα αγροτικό δράμα εκτυλίσσεται κάτω από έναν ουρανό που αισθάνεται βαρύς και γεμάτος προσμονή. Οι τραχιές πινελιές και τα έντονα χρώματα, ένα σήμα κατατεθέν του στυλ του καλλιτέχνη, σας τραβούν αμέσως. Η σύνθεση καθοδηγεί επιδέξια το βλέμμα σας, από τις συγκεντρωμένες φιγούρες στο προσκήνιο, προς το χωριό που βρίσκεται στην απόσταση. Οι φιγούρες είναι το επίκεντρο: μια γυναίκα, με τα χέρια στο πρόσωπο, κάθεται σε αυτό που φαίνεται να είναι απόλυτη θλίψη, και ένας άντρας, στωικός, με το κεφάλι σκυμμένο, στέκεται κοντά.

Τα ζωηρά κόκκινα και πορτοκαλί της γης και του ουρανού δημιουργούν μια ασυνήθιστη, σχεδόν αφύσικη ατμόσφαιρα, εντείνοντας την αίσθηση της έντασης. Δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ ποιο πένθος εκτυλίσσεται εδώ. Μια ραγισμένη καρδιά, ένα χαμένο αγαπημένο πρόσωπο ή μια τραγωδία που αλλάζει τη ζωή; Η παρουσία των σκύλων, με τις προσεκτικές τους στάσεις, ενισχύει περαιτέρω το σκηνικό. Αυτό το συναισθηματικό βάθος είναι απόδειξη της ικανότητας του καλλιτέχνη να συλλάβει την ίδια την ουσία της ανθρώπινης εμπειρίας.