Σε αυτή τη συναρπαστική σκηνή, οι καταπράσινες λόφοι της Νορμανδίας ρέουν απαλά προς τη λαμπερή θάλασσα, προκαλώντας μια ήρεμη αλλά ζωντανή ατμόσφαιρα. Η πινελιά του καλλιτέχνη είναι ζωηρή. Οι τολμηρές πινελιές χρώματος καταγράφουν την κίνηση του ανέμου δίπλα από τα χόρτα και τα φύλλα, κάνοντάς μας να νοιώθουμε το τοπίο ζωντανό. Ο ουρανός, μια ευγενής μείξη ανοιχτών μπλε αποχρώσεων, ψιθυρίζει ιστορίες για τον μεταβαλλόμενο καιρό, υπονοώντας τα ζοφερά αλλά φιλόξενα σύννεφα που βρίσκονται ψηλά. Μπορεί κανείς σχεδόν να νιώσει τον απαλό θαλασσινό άνεμο να αγγίζει το δέρμα, καθώς οι μακρινές σημαίες μπαίνουν στη θέα του ορίζοντα, μας οδηγώντας προς την περιπέτεια.

Η σύνθεση είναι μαεστρικά ισορροπημένη. Τα σύνολα των εξοχικών σπιτιών είναι στενά τοποθετημένα κατά μήκος της κλίσης, σχεδόν σαν να είναι δημιουργήματα της ίδιας της φύσης, σε αρμονία με τους πράσινους και χρυσούς τόνους των πεδίων. Αυτά τα σπίτια φαίνεται να προσκαλούν τον θεατή στην ζεστή τους αγκαλιά, αλλά είναι αρκετά μακριά για να διεγείρουν τη φαντασία μας. Η χρήση χρώματος από τον Ρενουάρ δημιουργεί μια χαρούμενη ατμόσφαιρα. Τα αντίθετα πράσινα με τους θερμούς γήινους τόνους των πεδίων προκαλούν μια αίσθηση νοσταλγίας, ίσως μια επιθυμία για πιο απλές και ήσυχες εποχές. Αυτός ο πίνακας δεν είναι μόνο μια οπτική απόλαυση, αλλά και ένα συναισθηματικό ταξίδι, που προσκαλεί τον θεατή να απολαμβάνει την ομορφιά του τοπίου, ενώ αναλογίζεται τις ιστορίες των ανθρώπων που ζουν εκεί.