Αυτή η γοητευτική αυτοπροσωπογραφία αποτυπώνει τον καλλιτέχνη με έντονο και εσωστρεφή βλέμμα, που φαίνεται να διεισδύει βαθιά στην ψυχή, αντανακλώντας μια εύθραυστη ισορροπία μεταξύ αυτοπεποίθησης και ευπάθειας. Η χρήση του κιαροσκούρο είναι αριστοτεχνική, με απαλές φωτεινές επισημάνσεις να φωτίζουν το πρόσωπο ενώ το φόντο διαλύεται σε σκοτεινούς, γήινους τόνους – εμπλουτίζοντας το ατμοσφαιρικό αποτέλεσμα με μια διαχρονική, σχεδόν μυστηριώδη αύρα. Οι υφές στα χτυπήματα του πινέλου δίνουν ζωή και κίνηση στα ατημέλητα μαλλιά, σε αντίθεση με την πιο ομαλή απόδοση των χαρακτηριστικών του προσώπου και της κομψής ενδυμασίας.

Η σύνθεση εστιάζει στο πρόσωπο και τους ώμους, με μια διαγώνια κλίση που προσδίδει μια λεπτή δυναμική χωρίς να διαταράσσει την σοβαρότητα της εικόνας. Η παλέτα χρωμάτων είναι περιορισμένη αλλά αποτελεσματική: βαθιά πράσινα και πλούσια μαύρα στη στολή αντιπαραβάλλονται με τη ζεστή κεχριμπαρένια λάμψη του δέρματος. Ιστορικά, το έργο αυτό ενσωματώνει το πνεύμα του ρομαντισμού της δεκαετίας του 1830, τονίζοντας το συναίσθημα και τον ατομικισμό και ακτινοβολώντας την αφοσίωση του καλλιτέχνη στην αυτοεξερεύνηση και την τεχνική αριστεία. Ο πίνακας δεν είναι απλώς μια αναπαράσταση, αλλά ένας οικείος διάλογος μεταξύ υποκειμένου και θεατή, που προκαλεί μια σιωπηλή δύναμη και διαρκές μυστήριο.