Κοιτάξτε αυτή την μαγευτική σκηνή που έχει καταγραφεί σε αυτό το έργο, όπου η αγκαλιά του σούρουπου παρουσιάζει μια δραματική παράσταση φωτός. Η ακτή, στολισμένη με επιβλητικούς βράχους, λειτουργεί ως φυσικό τόξο που οδηγεί στα δροσερά και ήρεμα νερά, αντανακλώντας αποχρώσεις του μπλε και του βιολετί. Σε αυτήν την μαγευτική στιγμή, μικρές ιστιοφόρες σκαφών είναι διασκορπισμένες στην επιφάνεια, τα πανιά τους πιάνουν απαλά τη μαλακή άγγιγμα του βραδινού αέρα, προκαλώντας ένα συναίσθημα ήρεμης μοναξιάς. Ο ήλιος, αποτραβηγμένος προς τον ορίζοντα, χρωματίζει τον ουρανό με ζεστές αποχρώσεις ρόδινου, δημιουργώντας όμορφη αντίθεση με τις ψυχρές σκιές των βράχων.

Κάθε πινελιά φαίνεται να είναι προγραμματισμένη, αλλά ρέει—δυναμική. Ο ανοιχτός, κομμένος από αποσπάσματα στιλ του Μονέ μας προσκαλεί να βιώσουμε τη ροή του νερού και την εφήμερη ομορφιά του ηλιοβασιλέματος. Υπάρχει μια αισθητή συναισθηματική έλξη στο πώς συνδυάζει τον ρεαλισμό με τις εντυπώσεις, σχεδόν σαν να λέει ότι η ουσία του φυσικού μας κόσμου προορίζεται να νιώθεται, παρά να παρατηρείται αυστηρά. Επικαλούμενο την πατίνα του χρόνου, αυτό το έργο τέχνης μας καλεί να σκεφτούμε όχι μόνο το τοπίο του Ετρετά, αλλά και την ίδια την φύση της ύπαρξης, που αναγνωρίζεται κάτω από τη χρυσή λάμψη του ηλιοβασιλέματος.