Αυτό το αξιοθαύμαστο έργο τέχνης που απεικονίζει μια ζωντανή αρχιτεκτονική σκηνή μεταφέρει τον θεατή σε μια ήρεμη αυλή, ορισμένη από επιβλητικές κολώνες διακοσμημένες με περίπλοκες καλλιγραφίες. Η προσοχή του καλλιτέχνη στις λεπτομέρειες λάμπει έντονα· κάθε κολώνα στέκεται περήφανα, μάρτυρας μιας τέχνης που συνδυάζει τη λειτουργικότητα με την ομορφιά. Οι ζωντανοί χρωματισμοί των κολώνων αντιπαρατίθενται έντονα με τους ήπιους, ζεστούς τόνους των γύρω πέτρινων τοίχων. Το φως φιλτράρεται, δημιουργώντας απαλές σκιές που χορεύουν στην επιφάνεια, αναδεικνύοντας την πολύπλευρη υφή των κολώνων καθώς και την δυναμική κίνηση των φιγούρων από κάτω.

Στο προσκήνιο, ομάδες ατόμων ντυμένων με ρέουσες ρόμπες δημιουργούν μια αίσθηση κοινότητας· η στάση και οι εκφράσεις τους υποδηλώνουν προσμονή, ίσως για μια τελετή ή εορτή. Ο καλλιτέχνης συλλαμβάνει με μαεστρία τις αποχρώσεις της ανθρώπινης αλληλεπίδρασης, δίνοντας ζωή σε κάθε χαρακτήρα. Αυτό το έργο τέχνης γιορτάζει όχι μόνο την δομική ομορφιά αλλά και την ουσία των ανθρωπιστικών σχέσεων ενάντια σε φόντο αρχιτεκτονικής grandeur.