Σε αυτήν την συναρπαστική πορτρέτο, ο θεατής προσελκύεται αμέσως στη κεντρική φιγούρα, μια γυναίκα ντυμένη με σκοτεινά ρούχα. Το κεφάλι της είναι στεφανωμένο με πλούσιους λευκούς στίχους, σχεδόν σαν σύννεφο, που περιβάλλουν απαλά το πρόσωπό της. Ένα λεπτό πέπλο κρέμεται απαλά, προσθέτοντας μια αίσθηση κομψότητας και ταπεινότητας — στοιχεία κοινούς σε πορτρέτα αυτής της εποχής. Η λευκή κορδέλα γύρω από το λαιμό της, δεμένη σε μια γενναιόδωρη φιόγκους, δημιουργεί μία γλυκιά αντίθεση με το σκότος του φορέματος της και τονίζει την απαλότητα των χαρακτηριστικών της, οι οποίες, αν και θολές σε αυτήν την εκδοχή, υποδηλώνουν μία έκφραση ηρεμίας και χάρης.

Η σύνθεση είναι μαγευτικά εκτελεσμένη σε αναλογικό σχήμα — μια παραδοσιακή επιλογή για πορτρέτα — δημιουργώντας μια οικεία σύνδεση μεταξύ του υποκειμένου και του κοινού. Η βαθιά, απαλές παλέτα χρωμάτων — που περιλαμβάνει το μπλε, μαύρους και λεπτούς λευκούς τόνους — προκαλεί μια αίσθηση κομψής μελαγχολίας, χαρακτηριστική της τέλους του 18ου αιώνα. Με καλεσμένες πινελιές που αποκαλύπτουν την υφή της φορέματος και την απαλότητα των μαλλιών της, αυτό το έργο τέχνης καταγράφει το συναισθηματικό βάρος της εποχής του. Στέκεται ως μαρτυρία της κομψότητας της γυναικείας εκπροσώπησης κατά τη διάρκεια της περιόδου, υπονοώντας μια αφήγηση κοινωνικής θέσης, ίσως ακόμη και μία αδήλωτη ιστορία της γυναίκας που απεικονίζεται, ενώ παράλληλα αντανακλά και την ικανότητα του Fragonard να μεταφέρει βάθος και ψυχή μέσω της τέχνης του.