Το έργο τέχνης αποτυπώνει το μαγευτικό και εθέριο τοπίο που φαίνεται να συνδυάζει το πραγματικό με το φανταστικό. Τα βουνά υψώνονται μεγαλοπρεπώς με τις κορυφές τους να φιλιούνται από μια απαλή, λευκή στρώση χιονιού, προσφέροντας μια ήρεμη αντίθεση με τις λεπτές αποχρώσεις της γης από κάτω. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί μια απαλή παλέτα που κυριαρχείται από τρυφερές αποχρώσεις του μωβ, του ροζ και των μουντών γήινων τόνων, αναπνέοντας μια σχεδόν ονειρεμένη ποιότητα που καλεί τον θεατή να χαθεί στην ηρεμία της. Οι κυματιστές γραμμές των βουνών και οι λεπτές τους περιρραφές, σχεδόν κρυστάλλινες, τραβούν το βλέμμα μας που περιπλανιέται στο καμβά, οδηγώντας μας σε έναν ήσυχο ορίζοντα που υποδηλώνει τόσο απόσταση όσο και την υπόσχεση περιπέτειας.

Όταν παρατηρούμε πιο βαθιά αυτή την γοητευτική σκηνή, η ατμοσφαιρική βάθος γίνεται χειροπιαστή· οι στρώσεις του χρώματος συνδυάζονται δημιουργώντας μια αίσθηση κίνησης και χρόνου που αντηχεί με τα ρυθμικά κύματα της φύσης. Οι υφές των πινελιών είναι τρυφερές, προσδιορίνοντας μία αίσθηση αρμονίας και μοναξιάς. Αυτό το κομμάτι ανταγωνίζεται συναισθηματικά, ενδεχομένως αντικατοπτρίζοντας τις δικές σκέψεις του καλλιτέχνη για τη φύση και την ύπαρξη, βαθιά ριζωμένα στις τοπιογραφίες του Θιβέτ που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο έργο του Ρέριχ. Καλεί σε αναστοχασμό, γαλήνη και μία σύνδεση με την απεραντοσύνη του φυσικού κόσμου, αφήνοντας μια ανεξίτηλη εντύπωση στις καρδιές αυτών που εμπλέκονται μαζί της.