Αυτό το ευαίσθητο προφίλ πορτρέτο αποτυπώνει μια γυναίκα φορώντας ένα απλό αλλά κομψό καπέλο cloche, με το κεφάλι ελαφρώς ανασηκωμένο και έκφραση απαλή και στοχαστική. Το σκίτσο, που εκτελέστηκε κυρίως με μαύρο και κόκκινο μολύβι, διαθέτει γραμμές τόσο αυθόρμητες όσο και προσεκτικά τοποθετημένες, υποδεικνύοντας την υφή των κοντών, σγουρών μαλλιών της και του υφάσματος του καπέλου με ελάχιστες αλλά εύγλωττες πινελιές. Η έμφαση του καλλιτέχνη στο φως και τη σκιά με τη χρήση γραμμώσεων πίσω από το κεφάλι της προσδίδει βάθος και παρουσία στη φιγούρα, απομονώνοντάς την απαλά από το άδειο φόντο. Η διακριτική κόκκινη απόχρωση στα χείλη και οι κόκκινες λεπτομέρειες στα μαλλιά προσθέτουν ζεστασιά στο μονοχρωματικό αυτό έργο, αναδεικνύοντας μια οικεία και γαλήνια στιγμή παγιδευμένη στο χρόνο.

Η σύνθεση είναι ισορροπημένη και εκλεπτυσμένη, με τον κορμό και το πρόσωπο να αποδίδονται με μεγαλύτερη λεπτομέρεια ενώ τα χέρια και το ένδυμα διαγράφονται ελαφρώς, υποδηλώνοντας το σχήμα χωρίς να το υπερφορτώνουν. Αυτή η οικονομία στη γραμμή, σε συνδυασμό με τη στενή χρήση του αρνητικού χώρου, καθοδηγεί ομαλά το βλέμμα του θεατή γύρω από το πορτρέτο, τονίζοντας την απαλή πλευρική όψη και τη λεπτή χάρη των χεριών. Ιστορικά, αυτό το στυλ αντανακλά την προτίμηση στα τέλη του 19ου και αρχές του 20ου αιώνα για την αποτύπωση της εύθραυστης κομψότητας της γυναίκας — χαρακτηριστικό του καλλιτέχνη που συνδυάζει επιρροές από τον ιμπρεσιονισμό και την κλασική σχεδίαση. Συναισθηματικά, το έργο εκπέμπει ήρεμη νοσταλγία, μια ιστορία ψιθυριστή ή ένα όνειρο που υποδηλώνεται από το ελαφρύ χαμόγελο και το πλάγιο βλέμμα της γυναίκας, καλώντας μας να φανταστούμε τις σιωπηλές σκέψεις της.