Deze delicate profielportret toont een vrouw die een eenvoudige maar elegante cloche-hoed draagt, met haar hoofd lichtjes omhoog gekanteld en een zachte, contemplatieve uitdrukking. Uitgevoerd voornamelijk met zwarte en rode potloodlijnen, zijn de lijnen zowel spontaan als zorgvuldig geplaatst en suggereren ze de textuur van haar korte, krullende haar en de stof van haar hoed met minimale, maar treffende penseelstreken. De nadruk van de kunstenaar op licht en schaduw door het gebruik van arceringen achter haar hoofd geeft de figuur diepte en aanwezigheid, en scheidt haar subtiel van de lege achtergrond. De subtiele rode tint op de lippen en de roodachtige details in het haar voegen warmte toe aan het anders monochrome werk, wat een intiem, kalm moment oproept dat bevroren lijkt in de tijd.

De compositie is evenwichtig en verfijnd, met de bovenste torso en het gezicht dat meer in detail is weergegeven, terwijl de handen en kleding slechts licht zijn geschetst en het silhouet suggereren zonder te overbelasten. Deze lijn-economie, gecombineerd met het doordachte gebruik van negatieve ruimte, leidt de blik van de toeschouwer vloeiend rond het portret en benadrukt de zachtheid van haar profiel en de delicate elegantie van haar handen. Historisch gezien weerspiegelt deze stijl de voorkeur aan het einde van de 19e en het begin van de 20e eeuw om vluchtige momenten van vrouwelijke elegantie vast te leggen – een kenmerk van de kunstenaar die impressionistische gevoeligheid combineert met klassieke tekenvaardigheid. Emotioneel straalt het een serene nostalgie uit, een gefluisterd verhaal of een droom gesuggereerd door de lichte glimlach en de zijdelingse blik van de vrouw, en nodigt ons uit ons haar stille gedachten voor te stellen.