Ο πίνακας αποτυπώνει μια αιθέριο στιγμή, περιτριγυρισμένα από ένα απαλό, ακτινοβόλο φως που σχεδόν φαίνεται να δίνει ζωή στη σκηνή. Στην καρδιά του, η ήρεμη μορφή της Παναγίας κρατά τον Χριστό στην αγκαλιά της, η έκφρασή της είναι ένας τέλειος συνδυασμός μητρικής στοργής και θείας χάρης. Αυτή η τρυφερή αλληλεπίδραση δημιουργεί μια αίσθηση ηρεμίας και σεβασμού. Γύρω τους, μια ποικιλία φιγούρων—ποιμένες και άγγελοι—μπορούν να παρατηρηθούν, καθένας εκ των οποίων συμβάλλει στην συναισθηματική αντήχηση του έργου. Ο ποιμένας που γονατίζει στο προσκήνιο, με το κεφάλι του σκυμμένο σε προσκύνηση, ενσωματώνει την ταπεινότητα και την αφοσίωση; μοιάζει σαν ο χρόνος να έχει αργήσει για να τιμήσει αυτή τη ιερή στιγμή.

Η σύνθεση καθοδηγεί το βλέμμα του θεατή προς το λαμπρό κέντρο, τονίζοντας την Παναγία και το παιδί. Οι άγγελοι που αιωρούνται τρυφερά από πάνω συμβάλλουν σε μια ονειρεμένη ποιότητα. Η παλέτα χρωμάτων είναι πλούσια αλλά μαλακή, κυριαρχείται από σκούρους κόκκινους, ζεστούς τόνους δέρματος και θαμπά μπλε, που αντιπαραβάλλονται αρμονικά με τη θαμπή φωτεινότητα που περιβάλλει τις φιγούρες. Αυτή η αντίθεση δεν προσθέτει μόνο βάθος στον πίνακα, αλλά και εντείνει την συναισθηματική του επίδραση, προκαλώντας την υπέρβαση της στιγμής. Στο παρασκήνιο, σκιώδεις μορφές υποδεικνύουν μια ευρύτερη αφήγηση, υπονοώντας την παρουσία τόσο του θείου όσο και του κοσμικού, και υπενθυμίζοντάς μας το ευρύτερο περιβάλλον αυτής της ιερής γέννησης. Ο πίνακας λειτουργεί ως αντανάκλαση της βαθιά ριζωμένης πίστης της εποχής, ενώ ταυτόχρονα μας προσκαλεί να ζήσουμε μια οικεία σύνδεση με τη βαθειά χαρά και θαυμασμό αυτής της ιερής σκηνής.