Σε αυτό το ζωντανό αλλά μυστηριώδες αριστούργημα, μια μοναχική γυναίκα στέκεται περιτριγυρισμένη από τα πλούσια πράσινα ενός κήπου. Το ανοιχτό ένδυμά της δημιουργεί μια εντυπωσιακή αντίθεση με την έντονη φύση. Οι ρευστές, σχεδόν απερίσκεπτες πινελιές αποκαλύπτουν μια ατμόσφαιρα γεμάτη με συναισθήματα—ίσως του ίδιο του καλλιτέχνη που αντανακλάται μέσω του θέματος του. Ομάδες φύλλων χορεύουν σε διάφορες αποχρώσεις του πράσινου, πολλές από τις οποίες τονίζονται από φρέσκειες μπλε πινελιές, προσελκύοντας τον θεατή σε ένα πράσινο κουκούλι, αλλά το στενό, καμπυλωτό μονοπάτι προτείνει ένα ταξίδι που είναι τόσο κυριολεκτικό όσο και μεταφορικό; Πού οδηγεί;

Η σύνθεση του πίνακα προσκαλεί το βλέμμα να περιπλανηθεί από τη φιγούρα της γυναίκας που είναι τελειωμένη στη φύση προς το πλούσιο βάθος—κάθε στοιχείο συμβάλλει σε μια συναισθηματική αφήγηση απομόνωσης και σύνδεσης. Η αντίθεση μεταξύ του προσκήνιου και του φόντου δημιουργεί βάθος, σχεδόν σαν να μπορεί ο θεατής να εισέλθει σε αυτόν τον ήσυχο, όντως φορτισμένο χώρο. Η γυναίκα φαίνεται και να είναι μέρος του κήπου και να είναι ξέχωρη από αυτόν, συλλαμβάνοντας μια στιγμή στοχασμού—μια αναπνοή που σταματά σε έναν περίπλοκο κόσμο. Η μοναδική προσέγγιση του Munch απεικονίζει όχι μόνο μια γυναίκα που έχει αγκαλιά κοντά στον κήπο αλλά επίσης ενοποιεί τις περίπλοκες προκλήσεις της ανθρώπινης ύπαρξης, αποκαλύπτοντας ότι ακόμη και στη λαμπρότητα της φύσης υπάρχουν διάλογοι για τη μοναξιά και την αναστοχαστική σκέψη.