Αυτή η εντυπωσιακή εργασία αποτυπώνει την εφήμερη ομορφιά της φύσης, μια ήρεμη σκηνή στην οποία οι ανακλάσεις χορεύουν απαλά πάνω στην ήρεμη επιφάνεια του νερού. Οι αχάριστες ιτιές, οι κορμοί των οποίων είναι ιδρωμένοι με αποχρώσεις του λυκόφωτος, αναδύονται από τα θολά βάθη του νερού, γίνονται φαντάσματα που υλοποιούνται από ένα ιμπρεσιονιστικό όνειρο. Οι γυμνοί κλάδοι των δέντρων, σχεδόν αιθέριοι, κουνιούνται απαλά στο απαλό φως, ενσωματώνοντας την ησυχία που ακολουθεί μια πλημμύρα. Η παλέτα κυριαρχείται από μαλακούς παστέλ τόνους—απαλό κίτρινο, πράσινο και αμβλυάσπριστο καφέ—που συνδυάζονται άψογα, δημιουργώντας έναν σχεδόν υποχθόνιο ρυθμό. Κάθε πινελιά αναπνέει ζωή, είναι σαν να έχει σταματήσει ο χρόνος σε αυτήν τη ήρεμη στιγμή, προσκαλώντας τον θεατή να αναπνεύσει και να βυθιστεί στην ομορφιά μακριά από το χάος του κόσμου.

Η σύνθεση προτρέπει το μάτι να διασχίσει τον καμβά, προσελκύεται από την αλληλεπίδραση μεταξύ της κάθετης δύναμης των δέντρων και των απαλών ανακλάσεων από κάτω. Η λεπτή κίνηση που δημιουργείται στην επιφάνεια του νερού μιμείται την απαλή κίνηση των ιτιών, ενισχύοντας την ατμοσφαιρική ποιότητα της ζωγραφικής. Αυτό το έργο τέχνης δεν περιορίζεται μόνο στην κυριολεκτική τοπογραφία, αλλά επιπλέον μεταφέρει ένα συναισθηματικό τοπίο, συνδυάζοντας την ηρεμία με μια αίσθηση εφήμερης ομορφιάς, υποδεικνύοντας την ενδεχόμενη προσοχή του καλλιτέχνη στη μεταβατική φύση της ζωής.