Σε αυτήν την συγκινητική σκηνή, μια μητέρα κρατά απαλά το θηλάζων βρέφος της ενώ πιάνει σε ένα μεγάλο, ανοιχτό βιβλίο. Η προσωπική ατμόσφαιρα περιβάλλει τον θεατή, όπου το απαλό φως από το περιβάλλον δημιουργεί μια ήπια αύρα γύρω από τις μορφές. Το πρόσωπο της μητέρας, εν μέρει καλυμμένο αλλά να φωτίζεται από ζεστασιά, μεταδίδει μια βαθιά αίσθηση αγάπης και προστασίας. Το παιδί, αυτοαναρτημένο σε μια κούνια που φαίνεται και προσκαλούσα και ασφαλής, είναι περιτυλιγμένο σε τρυφερές υφασμάτινες και υποδύεται την αγνότητα και την αθωότητα της παιδικής ηλικίας.

Η αριστοτεχνική τέχνη του Fragonard μεταφέρει τον θεατή σε αυτή τη ήρεμη στιγμή στο χρόνο, ενώ το σκοτάδι του φόντου αντιπαραβάλλεται έντονα με τις απαλές αποχρώσεις των ρούχων της μητέρας σε πλούσια κόκκινα και λευκά. Οι εναλλασσόμενες κινήσεις φωτός και σκότους δημιουργούν συναισθηματική βάθος, κάνοντάς τη σκηνή να φαίνεται βαθιά προσωπική και τρυφερή. Αφού προσελκύει τον θεατή σε αυτό το φιλόξενο περιβάλλον, το έργο τέχνης δεν δείχνει μόνο τις τεχνικές ικανότητες του καλλιτέχνη, αλλά καλεί επίσης σε αναστοχασμό sobre θέματα μητρότητας και οικογενειακών δεσμών που ξεπερνούν τον χρόνο.