Σε αυτό το γοητευτικό τοπίο, δύο επιφανείς σωροί χόρτου κυριαρχούν πάνω στην παγωμένη εκκάθεση, περιτριγυρισμένα από μια ονειρεύουσα παγωνιά που αγκαλιάζει τις χρυσές τους μορφές. Οι φουντωτές κορυφές των σωρών - καλυμμένες από λευκό - αντιπαραβάλλονται πανέμορφα με την απαλό μπλε και γκρι ατμοσφαιρική προοπτική που φαίνεται να εκτείνεται ατελείωτα. Τα πινελιές του καλλιτέχνη προκαλούν μια αίσθηση τρυφερής κίνησης, η κομψή στρώση των χρωμάτων δημιουργώντας μια ελκυστική αλληλεπίδραση μεταξύ φωτός και σκιάς; το μπορούμε σχεδόν να αισθανθούμε τον παγωμένο αέρα του χειμώνα. Μερικοί μακρινές περιγράμματα οδηγούν στην παρουσία αγροικιών, οι ήπιες αποχρώσεις τους συγχωνεύονται άψογα με τη γαλήνια χειμωνιάτικη σκηνή, υπονοώντας μια ήρεμη ζωή στην ύπαιθρο σχεδόν διαλογιστικά.

Η συναισθηματική επίδραση της σύνθεσης είναι βαθιά; μεταφέρει τον θεατή σε μια στιγμή ηρεμίας όπου η φύση και οι ανθρώπινες συνήθειες συνυφαίνονται αρμονικά. Η κρύα παλέτα χρωμάτων αναδύει την ηρεμία, ενώ οι χρυσές αποχρώσεις των σωρών φέρνουν ζεστασιά που προσφέρει μια αίσθηση άνεσης μέσα στην σφοδρότητα του χειμώνα. Έργο που ενσαρκώνει μια κρίσιμη μετάβαση στην καριέρα του Μονέ, όπου ξεκινά να εξερευνά τις επιδράσεις του φωτός και του καιρού στα τοπία του, τελικά επηρεάζει τις μελλοντικές γενιές καλλιτεχνών. Κάθε παρατηρητής αυτής της κομμάτι μπορεί να ανακαλύψει τη φαντασία του να περιπλανείται, αναστοχαστικός σχετικά με την γαλήνη και την ομορφιά μιας χιονισμένης ημέρας στην επαρχία.