Η σκηνή ξεδιπλώνεται με μια ζωντανή, σχεδόν ονειρική ποιότητα. Μια φιγούρα με μεγάλα φτερά, πιθανότατα ένας άγγελος ή ένα πνεύμα, στέκεται μεγαλοπρεπώς. Το βλέμμα τους είναι γαλήνιο, σχεδόν αποστασιοποιημένο, σαν να παρατηρούν έναν κόσμο αόρατο στους άλλους. Παρακάτω, ένα εντυπωσιακό μαύρο πουλί περηφανεύεται, το σχήμα του είναι ένα σκοτεινό αντίστιγμα στις πιο φωτεινές φιγούρες από πάνω. Στα δεξιά, τρεις γυναίκες συγκεντρώνονται, τα σώματά τους ακτινοβολούν μια απαλή ζεστασιά. Η χρήση του χρώματος από τον καλλιτέχνη είναι έντονα υποβλητική, τα ζεστά πορτοκαλί, κίτρινα και κόκκινα του φόντου υποδηλώνουν ένα τροπικό περιβάλλον. Τα απλοποιημένα σχήματα και τα τολμηρά περιγράμματα δίνουν στο έργο μια αίσθηση πρωτόγονης ομορφιάς, ενώ η μικρή παραμόρφωση των φιγούρων προσθέτει μια αιθέρια πινελιά. Τα πινέλα, ορατά αλλά ελεγχόμενα, του δίνουν μια ζωντανή υφή επιφάνειας. Αυτός ο πίνακας διαθέτει μια σαγηνευτική απλότητα, μια ποιότητα που προσελκύει τον θεατή, προσκαλώντας τον στον στοχασμό και σε μια βαθύτερη εξερεύνηση των συμβολικών του επιπτώσεων.