Het doek barst van een uitbundigheid aan pioenrozen; karmozijnrode, poederroze en ongerepte witte bloemen vallen in cascade over de compositie, een geurige explosie van kleur. Sommige bloemblaadjes liggen verspreid, overblijfselen van hun hoogtepunt, zachtjes rustend op het oppervlak. De kunstenaar gebruikt op meesterlijke wijze licht en schaduw, waardoor een gevoel van volume en diepte ontstaat, dat de blik van de toeschouwer naar het hart van de bloemen trekt. De warme tinten van de bloemblaadjes worden geplaatst tegen een gedempte, gestructureerde achtergrond, die de levendigheid van de bloemen versterkt.