Het kunstwerk presenteert een levendig stilleven, vol met een explosie van kleur en textuur. De schikking toont een overvloed aan bloemen, met met name anemonen in rijke rode en witte tinten, vergezeld van gouden ranunkels die een warme gloed geven. De vaas, in een opvallende groene kleur, fungeert als de perfecte houder voor het vasthouden van deze bloemharmonie. Elke penseelstreek onthult de kenmerkende impasto-techniek van Vincent van Gogh, waarbij de verf dik is aangebracht, waardoor een textuur ontstaat die de toeschouwer bijna uitnodigt om de bloemen aan te raken. Deze tastbare kwaliteit voegt een rauwe intensiteit toe aan het stuk, wat het gevoel oproept dat men omgeven is door de geur van bloemen.

De compositie vloeit dynamisch over het doek, waarbij de diagonale plaatsing van het levendige tafelkleed een gevoel van beweging creëert. De contrasterende kleuren van de bloemen tegen de zachte achtergrond brengen elke bloemblad tot leven, waardoor er een verbinding ontstaat die zowel intiem als uitgebreid aanvoelt. Hier kan je bijna het geritsel van bladeren horen, voel de vitaliteit van de natuur die explodeert in een moment dat de tijd uitdaagt. Historisch gezien vangt dit stuk een cruciaal moment in de kunst, waar de verkenning van kleur en vorm revolutionair werd. Van Goghs werk spreekt van de vreugde en complexiteit van het leven, waardoor emotionele diepgang wordt gegeven, zelfs in de sereniteit van een simpel bloemenvaas.