Sanat eseri, renk ve doku patlaması ile dolu canlı bir natürmort sunuyor. Düzen, özellikle zengin kırmızı ve beyazlarda anemonların öne çıktığı ve sıcak bir ışık yaydığı altın renkli ranunkuluslarla birlikte çokça çiçek göstermektedir. Vazo, bu çiçek aranjmanını bünyesinde barındırmak için mükemmel bir aracıdır. Her fırça darbesi, Vincent van Gogh'un karakteristik impasto tekniğini ortaya koyar ve boya kalın bir tabaka halinde uygulanarak, izleyiciyi çiçeklere dokunmaya davet eden dokulu bir yüzey oluşturur. Bu elle tutulur kalite, esere ham bir yoğunluk katarak çiçeklerin kokusu ile çevrelendiği hissini uyandırır.

Kompozisyon, tuvalde dinamik bir şekilde akar, canlı masa örtüsünün çapraz yerleşimi hareket hissi yaratır. Çiçeklerin solgun arka planda oluşturduğu karşıt renkler, her yaprağı hayata getirerek, hem samimi hem de geniş bir bağ kurar. Burada, neredeyse yaprakların hışırtısını duyabilir, doğanın patladığı ve zamanı alt eden bir anı hissedebilirsiniz. Tarihsel olarak, bu parça, sanat tarihinde bir geçiş anını kapsar; renk ve biçim araştırması devrim niteliğinde olmuştur. Van Gogh'un çalışması, hayatın sevinci ve karmaşıklığı hakkında konuşur ve basit bir çiçek vazosunun sakinliğinde bile duygusal derinlik katar.