In deze boeiende scène ontvouwt de grandeur van de zee zich onder een draaiende hemel van grijze wolken, wat zowel tumult als schoonheid oproept. De kunstenaar vangt effectief de energie en beweging van de oceaan, terwijl de golven tegen de kust slaan en elke piek glinstert met tinten wit en beige. Een eenzame boot staat prominent in het midden, terwijl de zeilen de wind vangen—wat zowel avontuur als kwetsbaarheid suggereert. De figuren langs het strand, gekleed in donkere, vloeiende kleding, geven een tastbaar gevoel van verbinding met het land en de zee en verankeren zo de anders tumultueuze atmosfeer.

Het kleurenpalet weerspiegelt hierbij het sombere kustklimaat. Koele blauwtinten en donkere grijstinten domineren de lucht, afgewisseld met gouden-brown zandtinten die de blik van de toeschouwer door de compositie leiden. Van Gogh's kenmerkende penseelstreken voegen textuur en dynamiek toe, waardoor we worden uitgenodigd om de frisse wind en het zoute lucht te voelen. Dit schilderij legt niet alleen een moment in de tijd vast, maar stelt ons ook in staat om de emotionele zwaarte van de natuur zelf te doorgronden. Gezien in de context van zijn artistieke ontwikkeling, vertegenwoordigt dit werk een kritisch keerpunt waar hij impressionistische invloeden combineert met een zich ontwikkelend persoonlijke stijl, waardoor het zowel historisch belangrijk als visueel indrukwekkend is.