Deze ontroerende scène vangt de stille waardigheid van het plattelandsleven, waar figuren opgaan in de oogst onder een zachte, met wolken besprenkelde hemel. De penseelstreken zijn delicaat maar levendig, en combineren impressionistische accenten met een intieme weergave van het platteland. De man links, gebogen over zijn taak, zwaait ritmisch met een sikkel, terwijl de vrouw op de voorgrond, gekleed in een eenvoudige blauwe jurk en een brede hoed, aandachtig toekijkt, met een ontspannen maar doelgerichte houding. De wazige velden strekken zich achter hen uit, omlijst door slanke bomen en een hooiberg die de compositie verankert en een rustieke charme geeft.

Het kleurenpalet is een zachte harmonie van aardse gouden tinten, gedempte groenen en koele blauwen, die een vredige maar dynamische sfeer creëren. Losse, lichte penseelstreken suggereren de beweging van het graan en een briesje dat de lucht doet bewegen, wat de zintuiglijke ervaring van een late zomer oogst oproept. Emotioneel resoneert het schilderij met een stille eerbied voor arbeid en de cyclische ritmes van de natuur, en nodigt de kijker uit om binnen te stappen in een moment van pastorale eenvoud. Historisch weerspiegelt het een periode waarin het agrarische leven zowel een vitale realiteit als een onderwerp van artistieke bewondering was, waarbij het werk en de schoonheid van het platteland teder wordt vastgelegd.