Dit expressieve landschap toont een rustige rivieroeverscène met hoge bomen die in herfsttinten glanzen tegen een levendige lucht met lichte wolken. De penseelstreken zijn vloeiend en getextureerd, waardoor het zachte bewegen van het loof en het kalme water dat de lichte lucht weerspiegelt, voelbaar wordt. In de verte ligt een klein dorpje, waarvan de daken en schoorstenen zijn verzacht door atmosferisch perspectief, wat wijst op leven voorbij de rustige rivieroevers.

De compositie balanceert op elegante wijze tussen natuur en menselijke aanwezigheid; twee kleine figuren bij het water lijken dagelijkse activiteiten aan de oever te verrichten, wat een menselijk tintje toevoegt zonder de rust van het landschap te verstoren. Het kleurenpalet omarmt warme aardetinten — diepe groenen, bruintinten en okerkleuren — in harmonie met de koele blauwen en grijzen van de lucht en het water. Emotioneel straalt de scène rust en nostalgie uit, als een uitnodiging voor de kijker om frisse lucht in te ademen en het tempo te vertragen. Historisch gezien weerspiegelt het werk de negentiende-eeuwse passie om natuurlijke omgevingen direct vast te leggen, waarbij Trouilleberts impressionistische toets de nadruk legt op licht en sfeer boven fijne details — een overtuigende studie van rurale en industriële co-existentie en natuurlijke schoonheid.