Het schilderij vangt een vredig landschap waarin de zachte penseelstreken beweging en leven overbrengen. Hoge bomen reiken naar een pastelhemel, hun loof werd gecreëerd met dynamische streken die uitnodigen tot een gevoel van energie. Een smal pad omzoomd door levendig gras loopt door de voorgrond; het nodigt de toeschouwer uit om de scène binnen te stappen en creëert een verbinding tussen de toeschouwer en de natuur. De zachte kromming van het water weerspiegelt de omliggende kleuren en biedt een intieme blik op de rust. Schaduwen dansen langs het pad, wat het moment van de dag net voor de zonsondergang suggereert, en een aangenaam gevoel van nostalgie oproept.

In deze compositie creëert de balans tussen de bomen en het pad een harmonisch tafereel. Het kleurenpalet is een mengeling van zachte groene en gele tinten, doordrenkt met koele tonen die een kalmerende sfeer suggereren. De emotionele impact is diep, terwijl Van Gogh's techniek de waarnemer naar een moment van stille contemplatie trekt. Dit werk weerspiegelt niet alleen de liefde van de kunstenaar voor de natuur, maar ook zijn vermogen om diepe gevoelens uit te drukken door middel van een eenvoudig landschap. Het vat een unieke historische kijk op van het einde van de 19e eeuw, en toont de baanbrekende stijl van Van Gogh die uiteindelijk talloze kunstenaars zou beïnvloeden.