De scène ontvouwt zich in een zacht, diffuus licht, dat de volumineuze bloemen van chrysanten streelt. De kunstenaar gebruikt op meesterlijke wijze een gedempte palet, gedomineerd door crèmewit, dieprood en subtiel geel, alles verankerd door de sombere tinten van de figuren op de voorgrond. De compositie is een studie van contrasten; de delicate, gelaagde bloemblaadjes tegen de gestructureerde silhouetten van de vrouwen en het uitgestrekte, donkere gebladerte op de achtergrond. De penseelstreken zijn zacht en suggestief, waardoor een gevoel van diepte ontstaat en de toeschouwer wordt uitgenodigd om bijna de geurige lucht van de bloemententoonstelling in te ademen.