Scena rozwija się z miękkim, rozproszonym światłem, pieściącym obszerne kwiaty chryzantem. Artysta mistrzowsko używa stonowanej palety, zdominowanej przez kremowe biele, głębokie karminy i subtelne żółcie, wszystko to osadzone na ponurych tonacjach postaci na pierwszym planie. Kompozycja jest studium kontrastów; delikatne, warstwowe płatki kwiatów przeciwstawiają się ustrukturyzowanej sylwetce kobiet i rozległym, ciemnym liściom w tle. Pociągnięcia pędzla są delikatne i sugestywne, tworząc poczucie głębi i zapraszając widza do niemal wdychania pachnącego powietrza wystawy kwiatów.