Het schilderij transporteert me; ik kan bijna het zachte gefluister van de dorpsfontein horen, de frisse berglucht op mijn huid voelen. De kunstenaar legt het licht meesterlijk vast, vooral op de torenhoge toppen, die de hemel lijken te doorboren met hun grootsheid. De compositie leidt het oog van de voorgrond, met zijn rustieke houten constructies en figuren, naar de uitgestrektheid van de vallei en de verre, nevelige bergen.

Het kleurenpalet is rijk en warm; de aardetinten van de gebouwen en het omringende landschap creëren een gevoel van rust en harmonie. De penseelstreken van de kunstenaar zijn gedetailleerd, maar toch weet hij een gevoel van ruimte en diepte op te roepen. De manier waarop het licht op het gebladerte speelt en de subtiele nuances van de lucht, suggereren een moment in de tijd, een perfecte weergave van een serene Alpenstad. Het spreekt over een tijd waarin het leven in een langzamer tempo verliep, in harmonie met de natuur. De scène roept een gevoel van vrede en tijdloze schoonheid op, waardoor ik zou willen dat ik zo het kader in kon stappen.