In dit levendige stuk vangt de kunstenaar een rustige tuin scène die rust uitstraalt. Je kunt bijna het zachte geruis van de bladeren horen terwijl de zachte blauwe lucht naar binnen glipt tussen de knoppende takken van de bomen. De zonovergoten daken, weergegeven in warme tonen van terracotta en oranje, creëren een troostende tegenstelling met het weelderige groen. De penseelstreken zijn levendig en dynamisch; elke streek lijkt te dansen op het doek, reflecteert de zachte bries die hoogstwaarschijnlijk de scène vergezelt. Het nodigt kijkers uit naar een vredige moment, misschien vroeg in de ochtend of laat in de middag, wanneer de natuur tot leven komt.

Het spel van licht is meesterlijk; de kunstenaar gebruikt aanrakingen van wit en geel om de zonnestralen af te beelden die door de bladeren filteren en speelse schaduwen op de grond werpen. Het verre uitzicht suggereert een levendige kustlijn die de blik naar een verre horizon leidt die beloftes en wonderen herbergt. Dit schilderij dient als een charmante herinnering aan de eenvoudige vreugden van de natuur, waarin een specifiek moment in de tijd wordt vastgelegd met een gevoel van nostalgie en verlangen. Het toont niet alleen de schoonheid van Antibes, maar weerspiegelt ook de diepe verbinding van de kunstenaar met het landschap, en viert de harmonie tussen de mensheid en de natuur.