Het kunstwerk brengt ons naar een ondergelopen San Marcoplein, een moment vastgelegd met adembenemende details. De versierde gevel van de Basiliek van San Marco, met zijn ingewikkelde bogen en gedetailleerde ornamenten, domineert de linkerkant. De reflecties in het water spiegelen de grandioze architectuur en verdubbelen de impact en schoonheid van de scène. Vlaggen met rood-witte patronen voegen spetters van levendige kleur toe, in contrast met de rustigere blauwtinten van de lucht en het water.

De kunstenaar gebruikt op meesterlijke wijze licht en schaduw om diepte en sfeer te creëren, waardoor een voelbaar gevoel van de overstroming ontstaat. Gondels varen zachtjes door het water en vervoeren mensen. De compositie zelf is een dans tussen de soliditeit van de gebouwen en de vloeibaarheid van het water, een dynamische interactie die een specifiek moment in de tijd vastlegt. De toeschouwer wordt in de scène getrokken en voelt de zachte wieg van het water en de subtiele bries. Het is een verbluffende demonstratie van hoe een landschap meer kan zijn dan alleen een uitzicht, maar een evocatief verhaal.