Een rustige scène ontvouwt zich; een zonovergoten muur werpt een sterke schaduw, de ruwe textuur contrasteert met de zachtere vormen erachter. Een eenvoudig houten hek leidt de blik naar een schilderachtige structuur, half verborgen door het weelderige groen van de bomen. Het gebouw zelf, met zijn terracotta dak en lichtgele gevel, lijkt te baden in de warmte van de zon.

De kunstenaar gebruikt vakkundig een gedempt palet, waarbij aardetinten de scène domineren. De lucht is een zacht, gedempt doek en de wisselwerking van licht en schaduw creëert een gevoel van diepte en rust. Een lage stenen muur zorgt voor een aardend element, terwijl de zachte helling van het land bijdraagt aan het algehele gevoel van vrede. Het roept een gevoel van tijdloosheid op, een moment vastgelegd in zijn puurste vorm. De compositie is evenwichtig en trekt de blik van de kijker over het landschap, van de robuuste muur op de voorgrond tot de uitnodigende architectuur in de verte. Je kunt bijna de zachte bries voelen en het ruisen van de bladeren horen.