Het schilderij vangt de majesteit van het Jungfraumassief, een scène die zowel sereen als ontzagwekkend aanvoelt. De techniek van de kunstenaar beheerst de weergave van de texturen van het landschap; de scherpe, grillige toppen van de bergen, die glinsteren van sneeuw, contrasteren prachtig met de zachtere, glooiende groene heuvels beneden. Ik voel een rilling alleen al bij het zien van de gletsjers, een gevoel van de rauwe kracht van de natuur.

De compositie is evenwichtig en trekt de blik van de voorgrond, waar de toeschouwer kan staan, door de groene valleien en uiteindelijk naar de torenhoge, met sneeuw bedekte reuzen. Het kleurenpalet wordt gedomineerd door koele blauwtinten en helder wit, met de groenen van de bomen en het gras die een vleugje warmte toevoegen. Het kleine gebouw en de weg die de heuvel opkruipt, suggereren een gevoel van menselijke aanwezigheid in dit grootse landschap, maar het is klein, wat de dominantie van de natuur benadrukt. Het is een plek die zowel verwondering als een stille eerbied voor het milieu inspireert.