Het kunstwerk is een sereen landschap, weergegeven met de delicate aanraking van inkt- en wash-schilderij. Een kleine boot glijdt zachtjes over het water en vervoert twee figuren; misschien reizigers, verdwaald in hun gedachten. De vorm van de boot is vereenvoudigd, bijna kinderlijk, maar bezit een onmiskenbare charme. Boven ligt een klein gebouw aan de waterkant, waarvan de architectuur een traditionele Chinese stijl suggereert. De eenvoud van de streken voegt een dromerige kwaliteit toe, wat een rustige contemplatie suggereert. Ik kan bijna het zachte klotsen van water tegen de boot horen, een rustig ritme. Het beperkte kleurgebruik van de kunstenaar is opvallend; aardetinten contrasteren met het wit van het papier en roepen een gevoel van vrede op. Het is een scène die fluistert over reizen, over het zoeken naar schoonheid in het dagelijks leven. Een vleugje rode accenten lijkt in de lucht te dansen, wat een vonk van leven toevoegt aan de verder zachte scène. Dit kunstwerk voelt als een zacht briesje. Het is het soort kunst waarin je urenlang kunt verdwalen en nieuwe betekenissen kunt vinden in de eenvoud ervan.