Dit schilderij trekt onmiddellijk de aandacht met zijn gedempte palet, gedomineerd door de koele tonen van de lucht en de aarde. Een kronkelende weg, gemarkeerd door een stevige, geometrische brug, leidt de blik van de toeschouwer naar de verte. De compositie is zorgvuldig in evenwicht, met het landschap subtiel verdeeld in afzonderlijke gebieden van veld, bos en verre heuvels. De penseelstreken lijken precies, maar behouden een gevoel van de hand van de kunstenaar, wat een gevoel van sereniteit en stille contemplatie creëert.

Het meest opvallende element van het stuk is de grote boom aan de rechterkant, met zijn vlammende herfstbladeren. Dit ene punt van intense kleur trekt onmiddellijk de aandacht en fungeert als een focuspunt dat prachtig contrasteert met de meer gedempte omgeving. Het spel van licht en schaduw is duidelijk en versterkt het gevoel van diepte en sfeer binnen de scène. Het schilderij roept een gevoel van stilte op, een moment bevroren in de tijd waar de schoonheid van de natuur wordt gevierd in zijn eenvoudigste vorm.