Deze serene afbeelding vangt een rustige landelijke scène met zachte groene velden en een kalme rivier die de weelderige begroeiing langs de oevers weerspiegelt. Een kleine groep rustieke gebouwen met charmante daken ligt op de achtergrond, wat wijst op een vredig plattelandsleven. Het penseelgebruik is delicaat maar impressionistisch, met zachte kleurvlekken die samenkomen tot een harmonisch geheel, en de vluchtige kwaliteit van het licht op deze zomerdag vastleggen. De lucht erboven is uitgestrekt, zacht getextureerd blauw met witte wolken, wat zowel de openheid als de stilte van het landschap uitdrukt.

De techniek van de kunstenaar toont beheersing van kleur en textuur door laag over laag penseelstreken die een glinsterend effect creëren op zowel water als loof. De compositie leidt de blik natuurlijk van de waterkant door het groen naar de afstandelijke gebouwen en nodigt de kijker uit om rustig in dit vredige landelijke landschap te verdwijnen. Emotioneel straalt de scène kalmte uit, een toevluchtsoord uit de chaos van het moderne leven, en roept nostalgie en diepe waardering op voor de stille schoonheid van de natuur. Geschilderd in 1883 behoort dit werk tot de overgangsperiode van het laat-impressionisme, waar het subtiele samenspel van licht en schaduw een levendige maar zachte voorstelling van de alledaagse natuur creëert.