De scène ontvouwt zich voor ons, een rustige haven badend in het zachte licht van wat vroeg in de ochtend of late namiddag lijkt te zijn. Het water glinstert met reflecties, dansend met het licht; ik voel bijna het zachte geschommel van de boten. Het dominante kenmerk is de vloot zeilboten, met hun zeilen in een diepe, bijna karmozijnrode tint, die prachtig contrasteert met de gedempte tonen van de zee en de lucht. De kunstenaar heeft op meesterlijke wijze het spel van licht en schaduw vastgelegd, waardoor een gevoel van diepte en beweging ontstaat, alsof de boten zachtjes over het water glijden.

De compositie trekt het oog over het doek en leidt ons van de boten op de voorgrond naar de verre kustlijn, waar de lucht gestreept is met de belofte van een nieuwe dag of de afnemende warmte van de ondergaande zon. De penseelstreken zijn zichtbaar en geven het schilderij een tastbare kwaliteit, en het algehele effect is er een van sereniteit en vrede. Je kunt bijna het zachte klotsen van de golven tegen de rompen horen en de zoute lucht op je gezicht voelen.