Dit schilderij vangt een serene, mistige ochtend aan het water, waar de zachte nevel de grens tussen zee en lucht vervaagt. Dicht bij de oever suggereert een eenvoudige kar, getrokken door een koe, en twee figuren in een kleine boot een rustige, alledaagse landelijke scène. Het zachte, verspreide licht baadt het hele beeld in warme, gedempte tinten en creëert een dromerige sfeer. Verderop doemt een zeilschip vaag op uit de mist, waarvan de contouren nauwelijks te onderscheiden zijn, wat een mysterieuze diepte aan het tafereel toevoegt.

De kunstenaar gebruikt delicate penseelstreken en een beperkte kleurenpalet—voornamelijk zachte beige, blauw- en grijstinten—die een gevoel van kalmte en stilte oproepen. De compositie leidt het oog zacht van de gedetailleerde voorgrond naar de etherische achtergrond, waar het schip bijna lijkt te zweven in de lucht. Dit rustige samenspel van licht en schaduw, samen met de subtiele overgangen van de mist, nodigt de kijker uit om even stil te staan en na te denken over de stille schoonheid van de natuur en het verstrijken van de tijd.