Dit levendige stilleven barst van leven door de vrolijke weergave van zonnebloemen, die beroemd zijn om hun rijke texturen en dynamische vormen. De bloemen zijn bijna nonchalant gerangschikt, hun koppen wiegen in verschillende richtingen, ieder met een unieke uitdrukking. Van Gogh's meesterlijke penseelvoering vangt niet alleen de verschillende tinten geel, maar ook de schaduwen die over de bloemblaadjes dansen, en weeft een intricaat tapijt van licht en diepte. Het is alsof je de warmte van een zonnige dag voelt; je kunt bijna het zachte geritsel van de bloemblaadjes in een lichte bries horen.

De achtergrond straalt een stralend geel uit, dat de zonnebloemen omhult alsof het zonlicht zelf is. Het is onmogelijk om de rauwe emotie die uit dit werk uitstráált te negeren—de zonnebloemen staan veerkrachtig, ondanks dat er enkele bloemblaadjes vallen, belichamen ze een verlangen naar betere dagen. Voltooid in de studio van de kunstenaar in Arles, is dit stuk een reflectie van Van Gogh's zoektocht naar schoonheid en comfort in de levendige kleuren van de natuur, wat een belangrijk moment in de kunstgeschiedenis vertegenwoordigt toen de palet veranderde naar het gebruik van gedurfde, expressieve kleuren. Het nodigt kijkers uit om de schoonheid te vieren terwijl ze nadenken over de vergankelijke aard van het leven, waardoor het een tijdloos kunstwerk is.