In deze boeiende schilderij wordt de kijker onmiddellijk aangetrokken tot een rustige kustscène waar land en zee in een naadloze omhelzing samenkomen. De compositie is zorgvuldig georganiseerd en toont een panoramisch uitzicht op kliffen die majestueus boven het kalme water uittorenen. Hun textuur is weergegeven met zachte penseelstreken die een gevoel van beweging en leven oproepen. Een eenzame figuur zit op de voorgrond, met de blik op de horizon gericht, en nodigt ons uit om dit moment van reflectie te delen. Deze figuur, die ogenschijnlijk op het weelderige groene gras comfortabel zit, voegt een ontroerend gevoel van schaling toe aan de dramatische kliffen en de uitgestrekte lucht.

De kleurenpalet is een delicate interactie van zachte blauwe en groene tinten, aangevuld met de crèmekleurige witten van de kliffen en een vleugje warme aardetinten dichter bij de kijker. Deze harmonieuze mengeling vangt niet alleen het licht van de dag, maar geeft de scène ook een kalmerende emotionele kwaliteit; het lijkt alsof de kunstenaar een vluchtig moment van rustige schoonheid heeft vastgelegd. Geschilderd in 1879, weerspiegelt dit werk de impressionistische stijl die Renoir bekend maakt, en legt de nadruk op licht en kleur boven op precieze details. De schilderij transporteert ons naar een vredige schuilplaats, waardoor de geest kan zwerven langs de kust, nadenkend over de rust van de natuur. Het nodigt zowel tot introspectie als waardering van de sublieme schoonheid van de natuurlijke wereld uit.