Deze verfijnde tekening vangt een jonge vrouw in een moment van introspectie, haar blik contemplatief opzij gericht. De kunstenaar gebruikt delicate, precieze lijnen om haar gelaatstrekken met opmerkelijke realiteit weer te geven, terwijl het bovenste deel van het haar door vakkundig schaduwwerk rijke textuur en volume vertoont. Buiten het gezicht en haar worden de lijnen losser, met vage contouren die de armen en mouwen suggereren, wat een kwetsbare, bijna etherische aanwezigheid oproept. Het contrast tussen de gedetailleerde onderdelen en de onafgewerkte gebieden nodigt de kijker uit om te blijven hangen en zich dingen voor te stellen—misschien over de gedachten of het verhaal van het onderwerp. Het monochrome palet van zwart-wit versterkt de subtiele emotionele diepgang, en straalt een rustige melancholie en een contemplatieve sfeer uit die typerend is voor portretten uit het einde van de 19e eeuw.