De scène ontvouwt zich met een voelbaar gevoel van drama. Op de voorgrond wordt een vrouw in een levendige rode jurk gebeten door een slang, haar lichaam stort in terwijl een man in blauw haar probeert te vangen. Hun poses, bijna een dans des doods, trekken onmiddellijk de aandacht. Het kleurenpalet is rijk, met diepe roden en blauwen die contrasteren met het groen van het landschap, en benadrukt de emotionele intensiteit van het moment. Licht en schaduw spelen op de figuren en vergroten de spanning. De achtergrond suggereert andere figuren.

Ik kan bijna de fluisteringen van paniek horen. De opgestoken armen van de man, een smeekbede, een protest tegen het onvermijdelijke. Dit roept een gevoel op van de kwetsbaarheid van het leven en de steek van de sterfelijkheid. De penseelstreken lijken een bepaalde energie te hebben in de manier waarop ze het gebladerte afbeelden en de scène tot leven brengen. Het is als een podium, waar de acteurs hun laatste momenten van hun leven beleven.