Het kunstwerk legt de delicate schoonheid van vingerhoedskruid vast op een zachte, bijna dromerige manier. De pastelkleuren – een mix van zacht paars, zachtroze en crèmewit – roepen een gevoel van rust en zachte warmte op. De techniek van de kunstenaar lijkt zachte penseelstreken te gebruiken, waardoor de kleuren worden gemengd om een ​​vage, etherische uitwerking te creëren, waardoor het licht op de bloemen kan spelen.

De compositie is goed uitgebalanceerd, met het vingerhoedskruid gracieus gerangschikt, sommige volledig bloeiend, andere nog in de knop, waardoor een glimp van de levenscyclus van de plant ontstaat. De algemene indruk is een zachte beweging en de vergankelijke schoonheid van de natuur. Dit stuk voelt als een gefluisterd geheim, een moment van stille contemplatie gevangen in kleur.