De scène ontvouwt zich met dramatische intensiteit; een schipbreuk, gevangen in de greep van een woeste zee, is het middelpunt. De kunstenaar legt op meesterlijke wijze de rauwe kracht van de natuur vast, met golven die tegen de door de elementen geteisterde pier slaan en dreigen het schip in nood te verzwelgen. De compositie is dynamisch; de diagonale lijnen van de pier en het hellende schip creëren een gevoel van beweging en dreigende ramp.

Het kleurenpalet wordt gedomineerd door sombere tinten grijs en bruin, die de stormachtige atmosfeer weerspiegelen. De kunstenaar gebruikt het licht om het woelige water en de worstelende figuren op de pier te benadrukken, waardoor een scherp contrast ontstaat dat de emotionele impact versterkt. Het schilderij roept een gevoel van zowel angst als fascinatie op - de kijker kan bijna het gebrul van de golven horen en de bijtende wind voelen. Het is een getuigenis van de menselijke strijd tegen de elementen, een scène die resoneert met de historische context en een krachtige artistieke uitspraak.