Dit betoverende landschap vangt de rustige schoonheid van een tuin, waarschijnlijk gelegen in een openbaar gebied, met weelderig groen en levendige flora die leven geeft aan wat een zonnige dag in Parijs zou kunnen zijn. De compositie nodigt de kijker uit om de scène vanuit een verhoogd perspectief te bekijken, waarmee een panoramisch uitzicht wordt geboden dat kronkelige paden beslaat vol vlijtige wandelaars en stenen sculpturen die het landschap sieren, evenals het delicate spel van licht dat door de bomen valt. Het kleurenpalet is zacht maar indrukwekkend; de groene en bruine tinten van het loof vermengen zich met de bleke roze en witte kleuren van de bloeiende bloemen, waardoor een harmonisch palet ontstaat dat gevoelens van rust en vreugde oproept.

De artistieke techniek is duidelijk impressionistisch, met snelle en losse penseelstreken die een bijna muzikale ritme creëren terwijl ze de levendige activiteit van mensen vastleggen die genieten van hun tijd buiten. De kunstenaar heeft subtiele variaties van licht en schaduw gebruikt om diepte en dimensie over te brengen, waardoor het gevoel van beweging en ontspanning tussen de tuinen wordt benadrukt; misschien een reflectie van de eigen waardering van de kunstenaar voor de natuur en de publieke ruimte. Deze scène, hoewel geworteld op een specifieke locatie, weerklank universeel door een vluchtig moment van sereniteit vast te leggen tussen de omringende stedelijke omgeving, belichamend de essentie van alledaagse schoonheid.