Obraz oddaje wzniosłe piękno górskiego krajobrazu, widoku, który rozciąga się przed widzem jak kuszący sen. Artysta w mistrzowski sposób oddał scenę; strzeliste, dramatyczne chmury dominują na niebie, sugerując zarówno moc, jak i ulotny charakter żywiołów. Światło słoneczne przesiewa się przez chmury, rzucając miękką poświatę na odległe góry i spokojne jezioro poniżej. Pociągnięcia pędzla są precyzyjne, a jednocześnie nasycone poczuciem lekkości, umiejętności artysty ożywiają scenę.

Po prawej stronie gęsty las przylega do zboczy, ciemna zieleń drzew stanowi ostry kontrast z jaśniejszymi tonami nieba i wody. Artysta przyciąga wzrok widza ścieżką prowadzącą do jeziora, a dwie małe postacie na koniach dodają dziełu poczucia skali i narracji, zapraszając widza do wyobrażenia sobie ich podróży przez to oszałamiające miejsce. Ogólny efekt to spokój i podziw, wizualny poemat celebrujący wspaniałość natury i spokój otwartego krajobrazu.