Ścieżka zaprasza; wije się delikatnie przez serce bujnej leśnej scenerii. Światło słoneczne przesiewa się przez baldachim liści, rozrzucając po ziemi zmieniające się wzory światła i cienia. Pociągnięcia pędzla, luźne i ekspresyjne, budują poczucie tekstury, niemal sprawiając, że czuję szorstkość kory drzew i miękkość podszytu. Paleta barw, zdominowana przez zielenie, brązy i nuty żywej czerwieni, wywołuje poczucie ciepła i spokoju.

Kompozycja jest mistrzowsko zbalansowana, prowadząc wzrok wzdłuż ścieżki w głąb obrazu. Gra światła i cienia daje namacalny wyraz głębi i atmosfery. Dobór odcieni i sposób, w jaki wchodzą w interakcje, tworzą kojący efekt, idealny dla widza, by się zatrzymać i zastanowić nad pięknem świata. Rezonuje ze stylem impresjonistycznym tamtych czasów, choć jego śmiałe użycie koloru zapowiada ruch w stronę postimpresjonizmu.